Covenants of zekerheden? Of liever allebei….

Als oud bankier ken ik als géén ander de discussies over de inrichting van een financiering. Gingen de bankiers in de vorige eeuw (wat klinkt dat lang geleden….) vaak akkoord met een lening als de waarde van het onderpand (liefst hypotheek) maar ruim voldoende was, daarna volgde een periode waarin het populair was om uitsluitend met covenants te werken. Waar dit bij het grootbedrijf al usance was, werd dit ook steeds vaker toegepast bij het middelgrote MKB. Als de cash-flow maar goed was, dan kon je in de periode tot 2008 al snel een financiering verkrijgen bij de bank, met daaraan gekoppeld enkele covenants (afspraken over bepaalde ratio’s of andere afspraken). Wanneer je aan de afspraken voldeed, dan werden er verder geen zekerheden gevestigd. In die periode werden er, zo is mijn ervaring, meerdere financieringsconstructies omgevormd van “ouderwets” naar toentertijd hedendaags. Ook vanuit rendementsprincipe (de bank wilde immers niet teveel werkzaamheden gedurende de looptijd) moest er voorkomen worden dat de zekerheden gevestigd bleven en daarnaast de covenants gecheckt moesten worden.

In de jaren na de crisis van 2008 is het verstrekken van financieringen grotendeels stil komen te liggen (niet in de laatste plaats vanwege verminderde vraag uit het bedrijfsleven), maar vanaf 2014 staan de signalen zowel bij het bedrijfsleven als bij de banken weer voorzichtig op groen voor wat betreft nieuwe financieringen.

Zoals al eerder geschreven op deze website is er met een goed doordacht en onderbouwd ondernemingsplan het nodige te bereiken bij onze drie grootbanken, Abn Amro, Rabobank en ING.

Toch leert mijn recente ervaring met deze banken dat ze alle drie worstelen met enerzijds de ingezette weg naar snellere en dus gestandaardiseerde vormen van kredietverstrekking en anderzijds de “bijzonder beheer” ervaringen uit het recente verleden. Voorbeelden hiervan zijn onder andere:

– een goedlopend en goed gekapitaliseerd bedrijf dat voldoende cash-flow genereert, krijgt een werkkapitaal-financiering niet geregeld vanwege verpandingsverboden (zekerheid dus weer belangrijker dan rentabiliteit). Verpandingsverboden zijn niet “eng” of risicoverhogend voor het bedrijf zelf, maar leveren geen zekerheid op. Leg dat maar eens uit aan de accountmanager van de bank.

– het credo van covenants in combinatie met zekerheden lijkt weer meer regel dan uitzondering te zijn.

Toch blijft de moraal van het verhaal, dat je goed onderbouwd en dus goed voorbereid bij de juiste contactpersonen van de bank langs moet gaan. Zeker voor het kleinere MKB (omzet onder de 3 tot 5 miljoen) is het belangrijk de juiste ingang te vinden bij de bank. Helaas werken bij de banken veelal de minst ervaren medewerkers aan de kleinere kredieten (tot 1 mio), wat soms (maar natuurlijk niet altijd) de kans van slagen vermindert. VDH helpt u desgewenst bij het onderbouwen en optuigen van uw plannen en het vinden van de juiste ingang, zodat de slagingskans zo hoog mogelijk is!

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *